Commentaren van Telsin
De Commentaren van Telsin zijn een serie boekwerken die de belangrijkste overlevering vormen van de verhalen uit het cylenisme. Deze boekwerken zouden rond 250 voor onze jaartelling zijn geschreven door Telsin, een Carthiskische priesteres die ook het Syrrinschrift heeft ontworpen. De Commentaren zouden volgens haar een aanvulling zijn op de Perkamenten van Asim, die door de mythologische nimfen zijn opgesteld. Vrijwel de belangrijkste tekst hierin is Danae, Over de Creatie.
Beknopte inhoud
Danae, Over de Creatie
Zie Danae, Over de Creatie voor het hoofdartikel over dit onderwerp
Volgens de overlevering van Telsin zijn het heelal, en de aarde in het bijzonder, ontstaan uit Ileth en Cyll, respectievelijk de duisternis en het licht. Door het focussen van hun energieën ontstonden de sterren en planeten. Er waren echter een aantal planeten die zonder ster in de ruimte zweefden, en Cyll veranderde zichzelf in een ster om deze planeten persoonlijk van licht te voorzien: de zon. Ileth wilde koste wat het kost bij Cyll blijven, en vormde zich om tot de hemel. Uit hun transformaties werden negen nimfen geboren, die de aarde als hun thuis kozen en elk de verantwoordelijkheid over een deel van de energie van Ileth en Cyll kregen: Danae en Mara werden de twee nimfen van dag en nacht; Senith, Aemilith en Lilith werden de drie nimfen van tijd en emoties; en Mae, Caron, Seth en Elynn werden de vier nimfen van de elementen.
Naast het onderhouden van de aarde hielden de negen nimfen ervan om te ravotten en met hun krachten te experimenteren. Door toedoen van Aemilith, de nimf van de liefde, ontstonden er verschillende relaties tussen de andere nimfen, en zodoende baarde haar zus Lilith een dochter die begiftigd was met een paar vleugels en een naakte staart. Zij werd Syrrith genoemd, naar het schelle geluid van haar wapperende vleugels. Na verloop van tijd werden er meer en meer syrrida geboren, die het meeste weghebben van feeën, die samen gingen leven in stammen over de hele wereld.
Als kers op de taart besloten de nimfen onder Seniths leiding om de mensen te creëren om hun planeet in haar volle vorm te kunnen bewonderen. De syrrida namen de taak op zich om de eerste mensen te begeleiden en hen het belang van Cyll, Ileth en de nimfen uit te leggen. Als dank bouwden de mensen de eerste cylenistische tempel op een rots bij de zee, waarrond later de stad Ceylynn (letterlijk Rots aan Zee, de huidige hoofdstad van Cylenië) zou ontstaan. Na de creatie van de mens gaf Cyll de nimfen hun laatste taak om hun kennis op te schrijven en te bewaren in een grote bibliotheek die zij op het eiland Asim bouwden. Na deze taak herenigden de nimfen zich met Ileth en Cyll, maar zij zouden voor altijd voortleven in hun creatie.
De Orde van de Nimfen
Kort na het vertrek van de nimfen werd de Orde van de Nimfen opgericht door de syrrida, waarin negen van hen plaatsnamen en het reilen en zeilen van de wereld in de gaten hielden, net als hun voorouders dat deden. In hun ambt namen de negen syrrida de namen van de respectievelijke nimfen om hun rol in de Orde te weerspiegelen. De Orde was in eerste instantie een vrij losbandig orgaan, maar toch ontstonden er in de loop der jaren een keur aan ongeschreven tradities, rituelen gebruiken, waaronder gebruiken over de zittingstermijn van de leden van de Orde.
Een van de verhalen van Telsin vertelt over een opvolger van Senith, de nimf van het verleden, leven en vruchtbaarheid. Omdat de originele Senith aan de wieg stond van de creatie van de mensen, voelde zij zich verantwoordelijk over hen en wilde haar macht over de mensen niet opgeven, zelfs niet toen de andere syrrida in de Orde haar dwongen. Senith brandde van woede en in haar opwelling creëerde ze het donkere schiereiland Overland, dat bestond uit rotsen en vulkanen en ten zuiden van het eiland Faylin was gelegen. Deze rotsen zaten vol met zeldzame en kostbare metalen, en om deze te beschermen schiep Senith een draak met de naam Auristan als bewaker. Pas toen gaf ze haar positie in de Orde met veel tegenzin op ten gunste van een nieuwe Senith.
Senith koesterde wrok tegen de Orde, omdat ze vond dat zij als enige het gezag over de mensen mocht hebben. Daarom vroeg ze aan Lilith, die verantwoordelijk was voor de toekomst, liefde en verlangens, om de mensen te laten verlangen naar de kostbare bronnen in Overland, zodat Auristan hen vervolgens ten val kon brengen. Omdat Lilith zich in eerste instantie schuldig voelde dat ze had geholpen om Senith uit de orde te zetten, besloot ze haar te helpen. Zo gebeurde het dat de mensen de noordkaap van Overland koloniseerden en er het dorp Neias (letterlijk Nieuwstad) stichtten. Later kwam Lilith bij zinnen en zag ze in dat de wens van Senith om de mensen uit te roeien niet de oplossing was, en hielp ze de mensen om de eerste aanvallen van Auristan in Neias af te slaan, met behulp van de andere syrrida van Faylin. Deze aanvallen stonden aan de wieg van een langdurige strijd tussen Neias en Auristan.
Na de gebeurtenissen op Overland zag de Orde in dat het nooit de bedoeling van de nimfen was geweest om hun meest gewaardeerde creatie, de mensen, op een destructieve manier te behandelen, zoals door toedoen van Senith was gebeurd. Daarom besloot de Orde per decreet dat syrrida, en leden van de Orde in het bijzonder, een meer observerende rol zouden hebben ten opzichte van de mensen en zich niet meer actief met hun zaken mochten bemoeien.
Halfbloeden en nomaden
Decreet of niet, het feit dat de Orde iets had besloten deed niets af aan het feit dat syrrida van nature nieuwsgierige wezens zijn. Ondanks het verbod van de orde, begaven sommigen van hen zich soms graag tussen de mensen, hun vleugels en staarten verbergend met behulp van magie. Een verhaal van Telsin brengt ons terug naar Neias op Overland, waar een syrrith met de naam Helin haar nieuwsgierigheid niet kon bedwingen en zich onder de mensen in het dorp begaf. Daar ontmoette zij Erin, een knappe jongeman, en haar leven nam een wende toen zij verliefd op hem werd en besloot om vermomd onder de mensen te blijven leven. Op een dag werden Helin en Erin de gelukkige ouders van een zoon, die ze Toreth noemden. Hij werd echter geboren met een staart zoals de syrrida die hebben. Hoewel zijn vader Erin zich gezegend voelde met een kind van de syrrida, werd het in Neias duidelijk dat Toreth geen zoon van twee mensen was. Al snel werd de ware aard van Helin onthuld en ze werd met veel geweld verdreven uit Neias, omdat de mensen meenden dat Erin en Toreth door haar waren vervloekt. Helin voelde zich gebroken, niet alleen omdat ze de liefde van haar leven had verloren, maar ook haar enige kind, en er werd nadien niets meer van haar vernomen.
De Orde hield de gebeurtenissen in Neias nauwlettend in de gaten, maar constateerde ook dat op andere plekken in de wereld Halfbloed|halfbloeden werden geboren, net als Toreth. Over het algemeen werd het hebben van een halfbloedkind als een vloek gezien, en het kwam voor dat zowel de syrrith-ouder als het kind werd verdreven, of zelfs dat zij ter dood gebracht werden. Op het eiland Kardogië in Carthiskië, vrij dicht bij Overland, kwam het relatief vaak voor dat zowel ouders als kinderen van syrrith-afkomst werden verdreven. Verschillende syrrida en halfbloeden die werden verdreven, vormden daar een gemeenschap van nomaden om elkaar te ondersteunen; zij konden immers ook niet meer in de "pure" stammen van de syrrida terecht omdat ze het decreet van de Orde hadden gebroken.
Na verloop van tijd ontstond er uit deze nomadengemeenschap een beweging die de halfbloeden als het uitverkoren volk beschouwde, omdat zij een nieuwe brug zouden kunnen vormen tussen de mensen en syrrida. In hun opvattingen meenden ze dat zij boven de wet en de Orde stonden en organiseerden ze regelmatig rooftochten door de dorpen in Kardogië en Carthiskië, gebruikmakend van hun magische gaven. Tijdens hun omzwervingen en tochten stuitten zij op de bibliotheek van Asim, die niet alleen ontdaan werd van zijn kostbaarheden, maar ook de kennis die er lag opgeslagen werd voor eigen gewin gebruikt. Zelfs het ooit zo gevaarlijke Overland was niet meer veilig nu de nomaden kennis hadden over het ruige terrein en de zwakke punten van Auristan en de andere draken. Zo wisten ze verschillende draken te temmen en in hun rooftochten in te zetten.
Het Beleg van Cylesth
De wandaden van de nomaden mondden uit verschillende schermutselingen tussen hen en de mensen. Ook de stammen van de syrrida bleven niet ongedeerd van het geweld dat om hen heensloeg, en ondanks het decreet van de Orde hielpen zij de mensen op hun eigen manier waar ze konden. De oorlog kwam tot een hoogtepunt en vervolgens tot een einde tijdens het Beleg van Cylesth, waar Telsin ook een beschrijving van geeft.
De stad Cylesth was gelegen op het midden van het eiland Faylin en stond bekend om zijn kristalgroeve waar naar het kristal celestien werd gedolven. De syrrida gebruikten dit kristal al sinds jaar en dag om hun magische vaardigheden te versterken en om spreuken in te bewaren of aan anderen te geven. Dit is overigens ook hoe de nieuwsgierige syrrida zich voor lange tijd wisten te verbergen onder de mensen.
Aan het begin van het Beleg van Cylesth vonden er verschillende slagen plaats rond de stad en de omringende dorpen, en verloren verschillende kinderen hun ouders. Deze werden door de syrrith-stam nabij Cylesth geadopteerd en in de jaren die daarop volgde opgevoed als waren het hun eigen kinderen. Eén van hen, een mensenmeisje met de naam Celestine (niet geheel toevallig met dezelfde etymologische oorsprong als het kristal), groeide op samen met haar adoptiezus Muun, een van de syrrithkinderen. Omdat zij nieuwsgierige kinderen waren, gingen zij meer dan eens stiekem een kijkje nemen in de stad, en zagen met lede ogen aan hoe de mensen leden onder de belegering van de nomaden. Naïef dat ze waren, waren ze vastbesloten om wanneer ze groot waren de oorlog tot een einde te brengen en mensen, syrrida en halfbloeden in harmonie samen te laten leven.
Jaren later wisten de nomaden de kristalgroeve van Cylesth in te nemen en de toevoer van kristallen naar de syrrida te belemmeren. De Orde besefte nu dat ze ondanks hun decreet en principes moest ingrijpen om voorgoed een einde te maken aan de hoogmoed van de nomaden en het inmiddels 16 jaren durende Beleg van Cylesth te beëindigen. In het diepste geheim werd er onder hun leiding een verbond gevormd tussen de mensen en syrrida op Faylin om de nomaden in een hinderlaag te lokken in de kristalgroeve, omdat ze daar de kristallen konden gebruiken om hun magie op buitenproportionele wijze te gebruiken. Tijdens de uitvoering van hun plan bleek het echter dat de nomaden op hetzelfde idee waren gekomen om de kristallen te gebruiken om hun krachten te vergroten.
Ook Celestine en Muun, inmiddels beide jongvolwassen, deden mee aan de strijd, en zij beseften dat de bond tussen hen, ondanks hun verschillende afkomst, de sleutel tot overwinning was. Beiden lieten het leven tijdens de strijd om de kristalgroeve in een onzelfzuchtig vredesoffer, waardoor Ileth en Cyll, de hoogste energieën zelf, de strijd ten gunste van de coalitie van mensen en syrrida besloten te beëindigen. Door de opoffering van Celestine creëerde een hevige regenbui waardoor de hele groeve onderliep met water en het kristal zijn de nu karakteristieke en zeldzame blauwe kleur kreeg. Hierdoor wist de coalitie de nomaden te verslaan. Het meer dat hierdoor was ontstaan staat nu bekend als het Meer van Valleen. Hierna vormde Cyll als dank de nalatenschap van Muun om in de eerste volle maan die die nacht voor het eerst aan de hemel verscheen.