Danae, Over de Creatie

Danae, Over de Creatie is in het cylenisme het belangrijkste perkament van Asim waarin wordt beschreven hoe de wereld en het universum zijn ontstaan. Het perkament beschrijft ook hoe de nimfen, syrrida en mensen zijn ontstaan op de aarde.

In de Commentaren van Telsin worden deze teksten aangevuld door notities van Telsin die met enige diepgang de werking van het heelal en de anatomie van de syrrida beschrijft.

Inhoud

Perkament I: Ontstaan van het heelal en de aarde

De Aarde zoals wij die kennen en haar omgeving, het heelal, zijn ontstaan uit Ileth en Cyll. Iedereen kent ze, want Cyll is de schijnende zon die we iedere dag zien en Ileth is de donkere, mysterieuze lucht die we elke nacht zien, maar zij waren niet altijd in deze verschijningsvorm bekend. Het heelal ontstond in een grote explosie: het niet-bestaande viel uiteen en veroorzaakte een explosie van lichte en donkere energie. Deze energieën breidden zich uit met enorme snelheid in een oneindig aantal dimensies van ruimte en tijd. Na een tijd stabiliseerden de energieën en splitsten zich in duisternis en licht, Ileth en Cyll. Door hun energieën te focussen, maakten zij de sterren, vol met magisch licht en energie. Om deze sterren creëerden zij vaste en gasvormige brokken, de planeten. Door een kleine vergissing ontstonden er ook een aantal planeten die niet bij een ster hoorden. Cyll voelde zich verantwoordelijk voor deze fout en besloot dat deze planeten kinderen van haar laatste eigen licht zouden worden. Nadat ze deze acht planeten had samengebracht, concentreerde ze al haar licht om zichzelf in een ster te veranderen voor deze planeten. Ileth voelde zich miserabel, omdat hij voor altijd bij Cyll wilde blijven, en hij vormde zijn duisternis daarom om tot de hemel, die Cyll en de planeten zou omarmen. Dit veroorzaakte een wind door het heelal, waardoor de sterren en planeten op verschillende manieren in beweging kwamen. Zo werden de acht planeten voor de ene helft verlicht door Cyll en voor de andere helft verduisterd door Ileth en konden de twee oerkrachten uiteindelijk toch bij elkaar zijn.

Perkament II: De nimfen en hun taken

Uit het innerlijke licht van Cyll werden negen dochters en zonen geboren, die we nimfen noemen. Ze kozen de derde planeet van Cyll als hun thuis, omdat deze volgens hen de perfecte omstandigheden had om te wonen, en noemde deze planeet Aarde. De nimfen vormden Aarde om van een kale plek naar een plek vol met leven en licht zoals we die nu nog kennen. Elk van de kinderen van Ileth en Cyll kreeg de verantwoordelijk over een natuurkracht. Haar twee oudste dochters, Danae en Mara, gaf Cyll de verantwoordelijkheid over het licht en de duisternis, de twee essentiële energieën van hun ouders. Zij kregen de taak om de wind van Ileth stabiel te houden en zo de dag- en nachtcyclus in stand te houden. Haar middelste drie dochters kregen de macht over de tijd: Senith kreeg de verantwoordelijkheid over het verleden, al het leven en vruchtbaarheid, Aemilith kreeg de kracht van het heden, vriendschap en liefde en Lilith ontving de macht over de toekomst, verlangens en vreugde. Cyll gaf haar jongste vier kinderen de macht over elk van de vier natuurelementen, die ze elk koppelde aan een seizoen op Aarde: Mae werd de nimf van de aarde en de lente, Caron de nimf van het vuur en de zomer, Seth de nimf van de herfst en de lucht en Ellis, de jongste van alle kinderen, werd de nimf van de winter en het water.

Perkament III: Geboorde van de syrrida

Naast het onderhouden van de Aarde hielden de nimfen ervan om te ravotten en te spelen met hun krachten, vaak leidend tot opmerkelijke en komische situaties. Een verhaal vertelt over de nimf Aemilith, die graag speelde met haar macht over liefde. Een vleugje van haar liefde was al genoeg om diepe liefdesbanden tussen verschillende wezens te creëren, zelfs tussen twee van haar zussen. Op een dag gebruikte Aemilith per ongeluk haar kracht op Lilith en Caron. Haar zus en broer waren al erg hecht, maar een vleugje liefde dreef de nimf van de passie in een hevige liefdesrelatie met Caron. Na negen maanden baarde Lilith een dochter, die net zo sprankelend als haar ouders was en bovendien was begiftigd met een paar beeldschone vleugels. Lilith noemde haar dochter Syrrith, naar het schelle geluid van haar wapperende vleugels. Na deze ontdekking paarden verschillende andere nimfen met elkaar en zo ontstonden meer en meer kinderen, elk met hun eigen unieke magische kracht. De syrrida groeiden op bij de nimfen, maar toen zij oud genoeg waren, begonnen ze de wereld te ontdekken en leefden ze in hun eigen stammen over de hele wereld.

Perkament IV: Ontstaan van de mensen

Na al die jaren was Aarde gevormd tot een wonderlijk paradijs vol met leven en natuur. De nimfen waren tevreden, maar toch voelden ze dat er nog een deel van hun creatie miste; iets dat hun creatie in haar volle vorm kon bewonderen. Daarop kwam Senith met een idee: op dezelfde manier zoals hun ouders hen hadden gecreëerd, zou zij uit de innerlijke kracht van de sterren van Ileth nieuw intelligent leven schapen: de mensen. Wanneer een van deze wezens heen zal gaan, zal zijn innerlijke lichte en duistere energie weer terug naar Ileth keren om opnieuw als een ster te schijnen, wachtend op een nieuw leven. En zo geschiedde. De syrrida namen de taak op zich om de mensen te begeleiden in hun leven; er wordt wel gezegd dat ieder mens zijn eigen gids zou hebben. Zij leerden de mensen over het belang van Ileths wind en de natuur, maar ook hoe zij konden overleven door voedsel te verbouwen. De mensen leerden al snel hoe ze gereedschappen konden bouwen om het leven makkelijker te maken. Met behulp van deze technieken bouwden de mensen nederzettingen, die uitgroeiden tot dorpen en steden. Om hun scheppers en gidsen te bedanken, bouwden de mensen een tempel op een rots bij de zee nabij de stad die de naam Ceylynn draagt, dat "rots aan de zee" betekent.

Perkament V: De bibliotheek van Asim

Op een dag riep Cyll haar zonen en dochters bijeen in de tempel van Lotha. Ze was trots op haar kinderen dat zij zichzelf hebben gewijd aan het maken van een prachtige creatie uit een kale planeet, met de syrrida en de mensen als kers op de taart. Om hen te bedanken creëerde ze negen ringen uit haar eigen licht, één ring voor elk van haar kinderen. Vervolgens gaf Cyll de nimfen hun laatste taak om al hun kennis op te schrijven en te bewaren. Ze koos hiervoor het eiland Asim, waar de nimfen een groot labyrint bouwden, dat gekenmerkt werd door twee enorme torens. Zo schreven de nimfen hun kennis op perkamentrollen en bewaarden deze in het labyrint van Asim. Na deze taak herenigden de nimfen met de wind van Ileth en het licht van Cyll, maar zij zullen voor altijd voortleven in hun creatie.